Life......

Life ends; when you stop Dreaming.
Hope ends; when you stop Believing.
Love ends; when you stop Caring.
And Friendship ends; when you stop Sharing.

ကၽြနမ္ ယံုၾကည္ပါတယ္-
တစ္ဖက္သားအေပၚ ေဖးဖကူညီမႈရွိေနသေရြ ့ မိတ္ေဆြဆိုတာ မရွားပါဘူး။
တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးအေပၚ ဂရုစိုက္ၿခင္း တည္ရွိေနသေရႊ အခ်စ္တုိ ့သည္ အဆံုးမသတ္ေသးပါ။
ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ တည္ရွိေနသေရႊ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာ မကြယ္ေပ်ာက္ပါ။
ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြရွိေနေသးသေရြ ့ ဘ၀ဆိုတာ မေသဆံုးပါဘူး။

ပါရမီထုိက္ေသာ ဒါန ႏွင့္ ပါရမီ မထိုက္ေသာ ဒါန

ပါရမီထုိက္ေသာ ဒါန ႏွင့္ ပါရမီ မထိုက္ေသာ ဒါန
-------------------------------------

ေလာဘပြားစီးဖုိ႕ ျပဳေသာ ဒါနသည္ ပါရမီ မထိုက္ေသာ ဒါနျဖစ္ျပီး ၊ ေလာဘ ကုန္ခမ္းဖို႕ ျပဳေသာ ဒါနသည္ ပါရမီ ထိုက္ေသာဒါနျဖစ္သည္။
ေလဘပြားစီးဖုိ႕ ျပဳေသာ ဒါနဟူသည္ နာမည္ၾကီးဖုိ႕၊ လူသိမ်ားဖုိ႕၊ အခြင့္အေရးရဖို႕၊ ေနာက္ဘ၀ခ်မ္းသာဖုိ႕ စေသာ တစ္ခုခုေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႏွင့္ ျပဳေသာဒါနျဖစ္သည္။ပါရမီ မထိုက္ေသာ ဒါနသည္ လူ႕ခ်မ္းသာ၊ နတ္ခ်မ္းသာကို သာ ေပးႏုိင္ျပီး နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို မေပးႏုိင္။
ငါ ေကာင္းစားဖုိ႕ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဲပဳေသာ ဒါနမွန္သမွ် ပါရမီ မထိုက္ဟု တနညး္ မွတ္သင့္ေသးသည္...။ ငါ ဟူသည္ ဒိဌိကိေလသာ ျဖစ္ျပီး ေကာငး္စားဖုိ႕ဟူသည္ ေလာဘကိေလသာျဖစ္သည္။ ထုိုကိေလသာႏွစ္ပါးဦးေဆာင္ျပီး ျပဳေသာ ဒါနသည္ အဘယ္မွာလွ်င္ ကိေလသာ ကုန္ရာ နိဗၺာန္ သို႕ ပို႕ေပးႏိုင္ပါမည္နည္း။ ဧကန္မုခ် ပို႕မေပးႏိုင္သည္သာ။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ငါ ေကာင္းစားဖုိ႕ဟူေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႏွင့္ လွဴေသာ ဒါနသည္ ပါရမီမထိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
ေလာဘကုန္ခမ္းဖုိ႕ ျပဳေသာ ဒါနဟူသည္ မည္သည္႕ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မထားဘဲ သူ ေကာင္းစားဖုိ႕ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ လႈဒါန္းေသာ ဒါနျဖစ္သည္။ အလႈခံ ပုဂိဳလ္တည္းဟူေသာ သူတပါးေကာငး္စားဖုိ႕ဟု ရည္ရြယ္ခ်က္ခ်ထားလုိက္သည္ႏွင့္ ဒိဌိႏွင့္ ေလာဘကိေလသာကို ထုိဒါနက တစ္ခါတည္း ပယ္သတ္ျပီးသား ျဖစ္္၏။ ကိေလသာ ပယ္သတ္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္လည္း ကိေလသာကုန္ရာ နိဗၺာန္သို႕ ပို႕ေဆာင္ေပးႏုိင္ျခင္းျဖစ္၏...။
ေမတၱာရွင္(ေရႊျပည္သာ)

အရွင္ ဆႏၵာဓိက ၏ တရားေတာ္မ်ားမွ ႏွစ္သက္ရာရာမ်ား...

* စိတ္တူကိုယ္တူ ကုသိုလ္တူတူျပဳခဲ့ဖူးမွ၊ တစ္ေယာက္အကိ်ဳးတစ္ေယာက္ ေမတၱာအျပည္႕နဲ႕ ေဆာင္ချံဖူးမွ ျမင္ျမင္ခ်င္းခ်စ္ႏိုင္တာပါ...။

*ကုိယ္ခ်စ္တဲ့သူကို သတိရတဲ့အခါ ေပ်ာ္ခဲ့၊ ပါးခဲ့၊ ၾကည္ႏူးခဲ့တာေတြကို သတိမရဘဲ `က်န္းမာပါေစ.. ခ်မး္သာပါေစ..`လုိ႕ ေမတာၱေလးပြားျပီး သတိရေနမယ္ဆိုရင္ စိတ္ေအးခ်မး္သြားပါတယ္....။
ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူ၊ ကိုယ္ာကည္ညိဳတဲ့သူကို ကိုယ္ခ်စ္ခဲ့၊ ကုိယ္ၾကည္ညိဳခဲ့တာေတြ၊ ကိုယ္ေပးကမး္ခဲ့၊ လွဴဒါန္းခဲ့တာေတြကို ျပန္သတိရရင္ ဒါလည္းပဲ ေမတၱာနဲ႕ သတိရတယ္ လုိ႕ ေျပာလုိ႕ရပါတယ္...။ `စာဂႏုသတိ` နဲ႕ သတိရတယ္လုိ႕လညး္ ေျပာလုိ႕ရပါတယ္...။
ကူညီေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တာေလးေတြ ၊ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းခဲ့တာေလးေတြ ကို ျပန္ေတြးလုိက္ေတာ့ `စာဂႏုသတိဘာ၀နာ` ေတာင္ ျဖစ္သြားပါေသးတယ္..။

*တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္လုိ႕ အဲဒီ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို အျမဲသတိရေနတာ၊ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ၾကိုက္လုိ႕ အဲဒီတစ္စံုတစ္ေယာက္(ခု)ကို အျမဲသတိရေနတာကိုက ကိုယ့္ဖက္က ရွံဳးေနပါျပီ...။ ကိုယ့္စိတ္ကို အဲဒီ တစ္စံုတစ္ေယာက္ဆီ ေပးထားလုိက္ရျပီေလ..။ ကို္ယ့္စိတ္ကို မပိုင္ေတာ့တာကိုက ၾကီးက်ယ္ေသာ ဆံုးရွံဴးျခငး္ပါပဲ...။


*ကိုယ့္သားသမီးကို ေကြ်းေမြးေနတာကို အလွဴဒါနျပဳေနရတာလုိ႕ သဒါၶတရားေလးနဲ႕ ႏွလံုးသြင္းလုိက္မယ္ဆိုရင္ .... ငါ ေကြ်းလုိက္ထဲ့ထမင္းဟင္းစားျပီး က်န္းမာပါေစ၊ ခ်မး္သာပါေစ၊ အစစအရာရာ အဆင္ေျပပါေစဆိုတဲ့ ေမတၱာဓါတ္ေလး ပို႕လႊတ္ျပီးေတာ့မွ ေကြ်းမယ္ဆုိရင္ ကုသိုလ္ျပဳေနတာပါပဲ...။


*ေရေလးတစ္ခြက္တုိက္တာက အစ၊ ပန္းေလးတစ္ပြင့္ေပးတာကအစ၊ သစ္သီးေလးတစ္လံုးေကြ်းတာက အစ `ကၠဒံေမပုညံ နိဗၺာနသ ပစၥေယာေဟာတု `၊ ရဟန္းသံၽဃာကို လွဴတယ္ဆုိရင္လညး္ ` ဘုရား ၊ ပေစကဗုဒၶါအရွင္ျမတ္ဘုရားမ်ား ထုိးထြင္းသိေသာ သစၥာေလးပါးတရား သိခြင့္ရပါေစ။ သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲက လြတ္ေျမာက္ဖုိ႕၊ သစၥာေလးပါးတရားသိဖုိ႕၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳဖုိ႕ ဦးတည္ျပီးေတာ့ ျပဳတဲ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတုိင္းဟာ ခုိင္သထက္ခုိင္ တဲ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈပါပဲ..။


*ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ ၾကိဳမသိတဲ့ ကုိယ့္ေ၀စုကို္ သူမ်ားက လႈေပးလုိက္တာကို ကိုယ္သိတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကုိယ္ကိုယ္တုိင္လႈလိုက္ရသလုိ ေက်ေက်နပ္နပ္ ၀မး္ေျမာက္၀မး္သာျဖစ္ရင္ အဲဒီကုသိုလ္ဟာ ကိုယ့္ကုသို္လ္ပါပဲ...။